امروزه توسعه شبکه حمل و نقل درون شهری از الزامات شهرهای بزرگ به شمار می رود دراین بین بخشی از این توسعه مرهون ساخت تونلهای مترو و راه اندازی و تکمیل شبکه قطرا شهری می باشد یکی از مسائلی که همواره تونلسازی در فضاهای شهری را با چالش مواجه می سازد، امکان ایجاد نشستهای قابل توجه حین حفاری تونل و ایجاد مشکل برای سازه های سطحی می باشد. دراین مقاله ابتدا به مرور ادبیات فنی موجود در برآورد نشست ناشی از حفاری تونل درخاک پرداخته می شود سپس ضمن معرفی خط 2 متروی مشهد، حفاری تونل در یکی از نقاط بحرانی از لحاظ سربار مدلسازی و نشست آن پیش بینی می گردد و حساسیت مقادیر نشست به پارامترهای مکانیکی خاک بررسی می گردد. روش تحلیل روش المان محدود است و دراین راستا ازنرم افزار Plaxis استفاده می شود.